Гэта гісторыя пра ваўчаня, які пытаецца выжыць у суровых законах «паўночнай глушы». Белы Ікол увесь час вучыцца, пытаецца разумець законы, па якіх уладкавана святло вакол яго. Задаецца пытаннямі, што такое дабро, і што такое зло? Словамі Джэка Лондона Белы Ікол скажа: «Дабро ёсць усё тое, што спыняе боль, што нясе з сабой свабоду і задавальненне. Зло ж ненавіснае, таму што яно прыносіць неспакой, нябяспеку, пакуты». І, вядома, вырашальную ролю ў станаўленні Белага Ікла адыграе ўзніклае ў яго пачуццё кахання ды чалавека.

Законы прыроды ў Джэка Лондона суровыя, але справядлівыя і бяда прыходзіць менавіта тады, калі чалавек адыходзіць ад гэтых законаў. Глядач убачыць на сцэне Брэсцкага тэатра лялек, як добрыя адносіны і ласка па стаўленні ды жывой істоты вучыць яго плаціць за каханне каханнем, а калі запатрабуецца, нават жыццём. Для Белага Ікла каханне было даражэй за жыццё.